Mark 6
អ្នកក្រុងណាសារ៉ែតបដិសេធព្រះយេស៊ូ
1ព្រះអង្គក៏ចេញពីទីនោះយាងចូលទៅក្នុងស្រុករបស់ព្រះអង្គ ▼▼«ស្រុករបស់ព្រះអង្គ» គឺក្រុងណាសារ៉ែត ក្នុងស្រុកកាលីឡេ។
ហើយពួកសិស្សក៏មកតាមព្រះអង្គដែរ 2លុះដល់ថ្ងៃសប្ប័ទព្រះអង្គចាប់ផ្ដើមបង្រៀន ▼▼«បង្រៀន» នៅក្នុងពេលថ្វាយបង្គំនៅសាលាប្រជុំ អ្នកចូលរួមប្រជុំ ទោះជាអ្នកដឹកនាំ ឬមិនមែនជាអ្នកដឹកនាំ នឹងត្រូវគេសុំឲ្យណែនាំមនុស្សដោយពន្យល់ និងការអនុវត្តន៍បទគម្ពីរ។
នៅក្នុងសាលាប្រជុំហើយមនុស្សជាច្រើនដែលកំពុងស្ដាប់បាននឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ដទាំងនិយាយថា៖ «តើអ្នកនេះចេះសេចក្ដីទាំងនេះពីណាមក? ម្ដេចក៏អ្នកនេះមានប្រាជ្ញាម៉្លេះហើយការអស្ចារ្យបែបនេះកើតពីដៃគាត់ទៀត! 3តើអ្នកនេះមិនមែនជាជាងឈើដែលជាកូននាងម៉ារាជាបងយ៉ាកុបយ៉ូសែបយូដាសនិងស៊ីម៉ូនទេឬ? តើប្អូនស្រីរបស់គាត់មិននៅទីនេះជាមួយយើងទេឬ?» ពួកគេក៏ទាស់ចិត្ដនឹងព្រះអង្គ 4ដូច្នេះព្រះយេស៊ូមានបន្ទូលទៅពួកគេថា៖ «អ្នកនាំព្រះបន្ទូលបានទទួលការគោរពនៅគ្រប់ទីកន្លែងលើកលែងតែនៅស្រុកកំណើតនិងក្នុងគ្រួសារសាច់ញាតិគាត់ប៉ុណ្ណោះ» 5ព្រះអង្គមិនអាចធ្វើការអស្ចារ្យអ្វីនៅទីនោះបានទេក្រៅពីដាក់ដៃលើអ្នកជំងឺពីរបីនាក់ឲ្យបានជាប៉ុណ្ណោះ 6ព្រះអង្គឆ្ងល់ពីភាពគ្មានជំនឿរបស់ពួកគេហើយក៏យាងទៅបង្រៀនក្នុងភូមិទាំងឡាយដែលនៅជុំវិញនោះ។ ព្រះយេស៊ូចាត់សាវកទាំងដប់ពីរ
7ព្រះអង្គហៅសិស្សទាំងដប់ពីរនាក់មកហើយប្រទានឲ្យគេមានសិទ្ធិអំណាចលើពួកវិញ្ញាណអាក្រក់ ▼▼«វិញ្ញាណអាក្រក់» ជាវិញ្ញាណអាចចូលមនុស្សបាន។ គេហៅវាថា «អាក្រក់» ព្រោះវាធ្វើឲ្យរូបកាយមានភាពច្របូកច្របល់ ឬមានសកម្មភាពដែលធ្វើឲ្យមនុស្សមិនបរិសុទ្ធ ធ្វើឲ្យពួកគេមិនអាចចូលរួមក្នុងការថ្វាយបង្គំជាសាធារណ: រហូតទាល់តែភាពមិនបរិសុទ្ធរបស់ពួកគេ ត្រូវបានដកចេញ។
រួចក៏ចាប់ផ្ដើមចាត់គេឲ្យចេញទៅពីរៗនាក់ 8ព្រះអង្គបង្គាប់ពួកគេថា៖ «ពេលធ្វើដំណើរក្រៅពីឈើច្រត់កុំយកអ្វីទៅជាមួយឲ្យសោះគឺមិនត្រូវយកនំបុ័ងថង់យាមនិងដាក់លុយនៅក្នុងខ្សែ ▼▼«ខ្សែក្រវ៉ាត់» ជាខ្សែក្រណាត់យ៉ាងធំដែលអាចរឹតចង្កេះ ហើយអាចដាក់លុយ និងរបស់ផ្សេងៗនៅក្នុងនោះបាន។
ក្រវាត់ឡើយ 9តែត្រូវពាក់ស្បែកជើងហើយមិនត្រូវពាក់អាវ ▼▼«អាវ» មានសណ្ឋានជាអាវដៃខ្លី វែងត្រឹមជង្គង់ពាក់ជាប់នឹងខ្លួន។
ពីរទេ» 10ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេទៀតថា៖ «ចូរស្នាក់នៅផ្ទះដែលអ្នករាល់គ្នាបានចូលរហូតដល់ចាកចេញពីទីនោះ 11ឯកន្លែងណាដែលមិនទទួលឬមិនស្ដាប់អ្នកចូររលាស់ធូលីដីពីបាតជើង ▼▼«រលាស់ធូលីដីពីបាតជើង» ជាសញ្ញានៃការបដិសេធទាំងស្រុង។
អ្នកពេលចេញពីទីនោះទុកជាទីបន្ទាល់ដល់គេ» 12ដូច្នេះពួកគេក៏ចេញទៅនិងប្រកាសឲ្យមនុស្សប្រែចិត្ដ 13និងបណ្ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់ ▼▼«បណ្ដេញវិញ្ញាណអាក្រក់» គឺដេញដោយបញ្ជាពួកវាឲ្យចេញពីមនុស្សដែលពួកវាបានចូល។ «វិញ្ញាណអាក្រក់» សូមមើលកំណត់ចំណាំក្នុង ៦:៧។
ជាច្រើនទាំងចាក់ប្រេងលើអ្នកជំងឺជាច្រើនឲ្យបានជា។ គេកាត់កលោកយ៉ូហានអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក
14ស្ដេចហេរ៉ូឌ ▼▼«ស្តេចហេរ៉ូឌ» គឺជាស្ដេចហេរ៉ូឌអាន់ទីផាស ដែលមានងារថាស្ដេចត្រាញ់គ្រប់គ្រងស្រុកកាលីឡេ (សូមមើលលូកា ៣:១)។ មាននៅក្នុង ៦:១៦,១៨,២១,២២។
បានឮពីការនេះដ្បិតព្រះនាមព្រះអង្គល្បីល្បាញហើយគេនិយាយថា ▼▼«ហើយគេនិយាយថា» ក្នុងឯកសារដើមខ្លះសរសេរថា «ស្តេចហេរ៉ូឌបានមានបន្ទូលថា»។
៖ «លោកយ៉ូហាន ▼▼«លោកយ៉ូហាន» គេហៅជាទូទៅថា «យ៉ូហានបាប់ទីស្ទ» គាត់មិនមែនជាយ៉ូហានដែលជាសាវករបស់ព្រះយេស៊ូទេ។ មាននៅក្នុង ៦:១៦,១៧,១៨,២០,២៤,២៥,២៧ ដែរ។
អ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកបានរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញហេតុនេះហើយបានជាមានការអស្ចារ្យកើតឡើងតាមរយៈគាត់» 15ប៉ុន្ដែអ្នកខ្លះនិយាយថា៖ «ជាលោកអេលីយ៉ា ▼▼«លោកអេលីយ៉ា» ជាអ្នកនាំព្រះបន្ទូលជនជាតិហេព្រើរដែលជនជាតិយូដាបានសង្ឃឹមថា លោកនឹងត្រលប់មករៀបចំផ្លូវរបស់ព្រះមែស៊ី (ម៉ាថា ៤:៥-៦)។
» អ្នកខ្លះទៀតនិយាយថា៖ «ជាអ្នកនាំព្រះបន្ទូលម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកនាំព្រះបន្ទូលជំនាន់មុន» 16កាលស្ដេចហេរ៉ូឌឮពីការនេះក៏មានបន្ទូលថា៖ «លោកយ៉ូហានដែលខ្ញុំបានកាត់កនោះបានរស់ឡើងវិញហើយ» 17ដ្បិតស្ដេចហេរ៉ូឌផ្ទាល់បានចាត់គេឲ្យចាប់ចងលោកយ៉ូហានដាក់គុកដោយសារស្ដេចបានរៀបការជាមួយនាងហេរ៉ូឌាសជាប្រពន្ធរបស់ភីលីព ▼▼«ភីលីព» ជាប្អូនឪពុកតែមួយជាមួយនឹងស្តេចហេរ៉ូឌ។
ដែលត្រូវជាប្អូនរបស់ស្ដេច 18ប៉ុន្ដែលោកយ៉ូហានបានទូលស្ដេចហេរ៉ូឌថា៖ «វាមិនត្រឹមត្រូវទេដែលព្រះអង្គយកប្រពន្ធរបស់ប្អូនខ្លួនឯងនោះ» 19នាងហេរ៉ូឌាសក៏ចងគំនុំនឹងលោកយ៉ូហានហើយចង់សម្លាប់គាត់តែនាងមិនអាចធ្វើបាន 20ដ្បិតស្ដេចហេរ៉ូឌកោតខ្លាចនិងការពារលោកយ៉ូហានព្រោះដឹងថាគាត់ជាមនុស្សសុចរិតបរិសុទ្ធហើយព្រះអង្គស្ដាប់គាត់ទាំងពេញចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងប៉ុន្ដែក៏រារែកក្នុងចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងដែរ។ 21កាលឱកាសល្អមកដល់គឺនៅថ្ងៃបុណ្យចម្រើនព្រះជន្មស្ដេចហេរ៉ូឌព្រះអង្គបានរៀបចំពិធីជប់លៀងឲ្យពួកមន្ត្រីមេទ័ពធំៗនិងពួកអ្នកមុខអ្នកការនៅស្រុកកាលីឡេ 22កូនស្រីនាងហេរ៉ូឌាស ▼▼«កូនស្រីនាងហេរ៉ូឌាស» ឯកសារដើមខ្លះសរសេរថា «កូនស្រីរបស់គាត់ឈ្មោះហេរ៉ូឌាស»។
ក៏ចូលមករាំថ្វាយហើយធ្វើឲ្យស្ដេចហេរ៉ូឌនិងភ្ញៀវដែលរួមតុជាមួយពេញចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងស្ដេចក៏មានបន្ទូលទៅនាងថា៖ «នាងចង់បានអ្វីចូរសុំយើងចុះយើងនឹងឲ្យនាង» 23ព្រះអង្គបានស្បថយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថា៖ «អ្វីក៏ដោយដែលនាងសុំយើងយើងនឹងឲ្យនាងសូម្បីតែនគររបស់យើងមួយចំហៀងក៏ដោយ» 24នាងក៏ចេញទៅសួរម្ដាយនាងថា៖ «តើខ្ញុំគួរសុំអ្វី?» នោះម្ដាយនាងបានប្រាប់ថា៖ «ក្បាលរបស់យ៉ូហានអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹក» 25ភ្លាមនោះនាងបានចូលទៅជួបស្ដេចយ៉ាងប្រញាប់ប្រញាល់ហើយទូលសុំថា៖ «ខ្ញុំសុំព្រះអង្គប្រទានក្បាលយ៉ូហានអ្នកធ្វើពិធីជ្រមុជទឹកដាក់លើថាសឲ្យខ្ញុំនៅពេលនេះ» 26ពេលនោះស្ដេចប្រែជាព្រួយចិត្ដយ៉ាងខ្លាំងព្រោះព្រះអង្គបានសន្យានៅចំពោះមុខភ្ញៀវដែលរួមតុជាមួយព្រះអង្គហើយព្រះអង្គមិនចង់បដិសេធសំណូមនាងទេ 27ដូច្នេះស្ដេចក៏ចាត់ពេជ្ឈឃាដ ▼▼«ពេជ្ឈឃាត» អ្នកសម្លាប់មនុស្សមានដែលទោសដល់ស្លាប់។
ភ្លាមទាំងបញ្ជាឲ្យនាំយកក្បាលលោកយ៉ូហានមកពេជ្ឈឃាដក៏ចេញទៅកាត់កគាត់នៅក្នុងគុក 28រួចគេបាននាំក្បាលលោកដាក់លើថាសមកប្រគល់ឲ្យនាងហើយនាងក៏ប្រគល់ឲ្យម្ដាយនាង 29ពេលសិស្សរបស់លោកឮដូច្នេះក៏មកយកសពលោកទៅបញ្ចុះក្នុងផ្នូរ។ ព្រះយេស៊ូប្រទានអាហារមនុស្សប្រាំពាន់នាក់
30កាលពួកសាវកមក ▼▼«ជួបជុំគ្នា» គឺពួកសិស្សបានត្រលប់មកជួបព្រះយេស៊ូវិញ បន្ទាប់ពីព្រះអង្គបានចាត់គេឲ្យទៅ។
ជួបជុំគ្នានៅចំពោះព្រះយេស៊ូគេក៏ទូលប្រាប់ព្រះអង្គពីអ្វីៗដែលគេបានធ្វើនិងបានបង្រៀន 31ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាមកកន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ពីគេដើម្បីឲ្យខ្លួនអ្នករាល់គ្នាបានសម្រាកបន្ដិច» ព្រោះមនុស្សចេញចូលច្រើនពេករកតែពេលបរិភោគក៏មិនបាន 32ដូច្នេះគេក៏ធ្វើដំណើរតាមទូក ▼▼«តាមទូក» គឺធ្វើដំណើរតាមបឹងកាលីឡេ។
ទៅកន្លែងមួយស្ងាត់ដាច់ពីគេ 33ប៉ុន្ដែពេលបណ្ដាជនឃើញព្រះអង្គនិងពួកសិស្សចេញទៅហើយបានដឹងពីកន្លែងដែលពួកគេទៅក៏រត់ដោយថ្មើរជើងពីក្រុងទាំងអស់ទៅទីនោះហើយបណ្ដាជនបានទៅដល់មុន 34ពេលចេញពីទូកព្រះអង្គបានឃើញមនុស្សច្រើនកុះករក៏មានចិត្ដអាណិតអាសូរពួកគេយ៉ាងខ្លាំងព្រោះពួកគេដូចជាចៀមដែលគ្មានអ្នក ▼▼«ចៀមគ្មានអ្នកគង្វាល» គេទុកចៀមឲ្យនៅតាមទីវាល និងភ្នំ ប៉ុន្តែត្រូវការមានអ្នកគង្វាលចាំមើល បើពុំនោះទេ ចៀមនឹងវង្វេង ហើយមិនអាចរកផ្លូវទៅផ្ទះឃើញឡើយ (សូមមើលរូបភាពក្នុង ម៉ាថា ៩:៣៦)។
គង្វាលដូច្នេះព្រះអង្គក៏ចាប់ផ្ដើមបង្រៀនគេអំពីសេចក្ដីជាច្រើន។ 35ពេលនោះជិតយប់ហើយពួកសិស្សក៏មករកព្រះអង្គទូលថា៖ «កន្លែងនេះនៅដាច់ពីគេពេលនេះជិតយប់ទៅហើយ 36សូមរំសាយពួកគេឲ្យទៅស្រុកភូមិនៅជុំវិញដើម្បីទិញអាហារបរិភោគដោយខ្លួនគេ» 37ព្រះអង្គមានបន្ទូលតបទៅគេថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាឲ្យអាហារពួកគេបរិភោគផង» គេក៏ទូលព្រះអង្គវិញថា៖ «តើយើងយកប្រាក់ពីររយឌេណារី ▼▼«ឌេណារី» ជាកាក់ប្រាក់ដែលមានតំលៃស្មើនឹងឈ្នួលពលកម្មមួយថ្ងៃសម្រាប់អ្នកធ្វើការនៅជនបទ(សូមមើល ម៉ាថា ១៨:២៨)។
ទៅទិញនំប៉័ងឲ្យគេបរិភោគឬ?» 38ព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេថា៖ «ចូរទៅមើលមើល៍អ្នករាល់គ្នាមាននំប៉័ងប៉ុន្មាន?» ពេលដឹងហើយគេទូលព្រះអង្គថា៖ «យើងមាននំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយ» 39ព្រះអង្គក៏បង្គាប់គេគ្រប់គ្នាឲ្យអង្គុយជាក្រុមៗនៅលើស្មៅខៀវខ្ចី 40ហើយពួកគេអង្គុយជាក្រុមៗដែលមានគ្នាមួយរយនាក់ឬហាសិបនាក់ 41បន្ទាប់ពីយកនំប៉័ងប្រាំដុំនិងត្រីពីរកន្ទុយមកព្រះអង្គក៏ងើយមើលទៅឯស្ថានសួគ៌ទាំងអរព្រះគុណរួចកាច់នំប៉័ងឲ្យទៅសិស្សដើម្បីរៀបចំនៅមុខគេហើយចែកត្រីពីរនោះដល់គេទាំងអស់គ្នាដែរ។ 42ពួកគេបានបរិភោគឆ្អែតស្កប់ស្កល់គ្រប់គ្នា 43បន្ទាប់មកពួកគេប្រមូលចំណិតនំបុ័ងនិងត្រីដែលនៅសល់បានដប់ពីរកន្ដ្រកពេញៗ 44មនុស្សដែលបានបរិភោគនំប៉័ងនោះមានបុរសចំនួនប្រាំពាន់នាក់។ ព្រះយេស៊ូដើរលើទឹក
45ភ្លាមនោះព្រះអង្គតឿនសិស្សរបស់ព្រះអង្គឲ្យចុះទូកឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង ▼▼«ត្រើយម្ខាង» គឺត្រើយប៉ែកខាងជើងឆៀងខាងលិច។
ត្រើយម្ខាង ▼▼«ឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង» ឯកសារដើមខ្លះលុប «ឆ្លងទៅត្រើយម្ខាង»។
ឆ្ពោះទៅក្រុងបេតសៃដាមុនហើយទីបំផុតព្រះអង្គក៏រំសាយបណ្ដាជន 46កាលព្រះអង្គមានបន្ទូលលាពួកគេ ▼▼«ពួកគេ» គឺពួកបណ្តាជន ឬពួកសិស្ស។
ហើយក៏យាងទៅភ្នំដើម្បីអធិស្ឋាន។ 47ល្ងាចនោះទូកបាននៅកណ្ដាលបឹង ▼▼«បឹង» គឺបឹងកាលីឡេ។ មាននៅក្នុង ៦:៤៨,៤៩ ដែរ។
ហើយព្រះអង្គនៅលើគោកតែម្នាក់ឯង 48ព្រះអង្គបានឃើញពួកគេចែវទូកបញ្ច្រាស់ខ្យល់យ៉ាងលំបាកដូច្នេះប្រហែលនៅយាម ▼▼«យាម» នៅសម័យរ៉ូមរយៈពេលដប់ពីរម៉ោងនៅពេលយប់ ត្រូវបានបែងចែកជាបួនយាម ក្នុងមួយយាមមានរយៈពេលបីម៉ោង។ យាមទីបួនជារយៈពេលបីម៉ោងមុនពេលថ្ងៃរះ។
ទីបួនយប់នោះព្រះអង្គបានយាងដើរលើបឹងទៅឯពួកគេហើយចង់ទៅហួសពួកគេ 49ពេលឃើញព្រះអង្គយាងដើរលើបឹងពួកគេស្មានថាខ្មោចលងក៏ស្រែកឡើង 50ព្រោះពួកគេគ្រប់គ្នាខ្លាចពេលឃើញព្រះអង្គហើយព្រះអង្គមានបន្ទូលទៅគេភ្លាមថា៖ «កុំខ្លាចអីចូរក្លាហានឡើងគឺខ្ញុំទេ» 51ព្រះអង្គក៏ឡើងទូកជាមួយពួកគេហើយខ្យល់បានស្ងប់ទៅរីឯពួកគេនឹកអស្ចារ្យក្នុងចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង។ 52ដោយព្រោះចិត្ដគេរឹងរូសពួកគេមិនយល់អំពីរឿងនំប៉័ងទេ។ ការប្រោសឲ្យជានៅតំបន់គេនេសារ៉ែត
53ពេលឆ្លងដល់ដីគោកពួកគេបានមកដល់តំបន់គេនេសារ៉ែតហើយចតទូកនៅទីនោះ 54ពេលពួកគេចេញពីទូកប្រជាជនក៏ស្គាល់ព្រះអង្គភ្លាម 55ពួកគេរត់ទៅគ្រប់ទីកន្លែងក្នុងតំបន់ទាំងមូលហើយចាប់ផ្ដើមសែងអ្នកជំងឺលើកន្ទេល ▼▼«កន្ទេល» នៅក្នុងសម័យព្រះយេស៊ូកន្ទេលប្រហែលជាធ្វើឡើងពីរុក្ខជាតិ ក្រណាត់ក្រាស់ៗ ឬស្បែកសត្វ។
ទៅកន្លែងដែលគេឮថាព្រះអង្គនៅ 56ពេលព្រះអង្គទៅដល់ទីណាក៏ដោយមិនថានៅក្នុងភូមិស្រុកឬក្រុងទេពួកគេបានដាក់អ្នកជំងឺនៅតាមផ្លូវហើយអង្វរព្រះអង្គឲ្យពួកគេពាល់ត្រឹមតែរំយោលអាវ ▼▼«រំយោលអាវ» អ្នកកាន់សាសនាយូដាពាក់រំយោលអាវនេះនៅជាយអាវរបស់ពួកគេ ដែលជាសញ្ញាបញ្ជាក់ពីភាពប្តូរផ្តាច់ចំពោះព្រះជាម្ចាស់ (សូមមើលរូបភាពក្នុង ៥:២៧)។
របស់ព្រះអង្គប៉ុណ្ណោះហើយអស់អ្នកដែលបានពាល់ក៏បានជាសះស្បើយ។
Copyright information for
KhmKCB